Boska - Akt 2

Swą pozycję Quilter ugruntował "Boską" - pełną humoru sztuką o Florence Foster Jenkins (1868 - 1944), okrzykniętej swego czasu "najgorszą śpiewaczką na kuli ziemskiej". Pomimo, że pani Jenkins nie miała za grosz talentu i niemiłosiernie fałszowała, cieszyła się ogromną popularnością i podczas swych licznych tournee zapełniała największe sale koncertowe, ze słynną Carnegie Hall na czele. Choć los poskąpił jej zdolności wokalnych, obdarzył zarazem pokaźnym majątkiem, dzięki któremu mogła, nie zważając na opinie i uśmieszki postronnych, realizować swoje wielkie marzenie. Płyty z jej interpretacjami operowych szlagierów znajdują nabywców do dziś. W spektaklu Domalika w roli Florence Jenkins wystąpiła oczywiście Krystyna Janda, dając po raz kolejny próbkę swego nietuzinkowego talentu. Jej rola, skonstruowana wyraźnie wg farsowej konwencji (zwłaszcza brawurowe sceny fałszowania podczas koncertów), potrafi bawić do łez, choć nie zabrakło w niej także akcentów nieco poważniejszych, skłaniających do refleksji. Jandzie znakomicie partnerują znani aktorzy: Maciej Stuhr jako "cyniczny akompaniator" Cosme McMoon (to z jego punktu widzenia oglądamy życie głównej bohaterki) oraz Wiktor Zborowski jako Saint Clair, niespełniony aktor i życiowy partner Florence. W rolach drugoplanowych wyraziste kreacje stworzyli: Anna Iberszer (pokojówka Maria, nie szczędząca swej chlebodawczyni kąśliwych uwag), Krystyna Tkacz (infantylna przyjaciółka Dorothy, nierozstająca się ze swym ukochanym pudelkiem) oraz Ewa Telega (delegatka Koła Miłośników Muzyki, która najchętniej przegoniłaby panią Jenkins na zawsze ze sceny).