Centralny, czyli królowie życia

Bohaterowie filmu mają po 18 i 20 lat. Pochodzą z patologicznych rodzin. Jeden od czwartego roku życia wychowywał się w domu dziecka, a gdy zaczął stamtąd uciekać, trafił do ośrodka wychowawczego. Matka drugiego piła, brat się narkotyzował i dostawał ataków białej gorączki. Awantury, bijatyki, policja wzywana przez sąsiadów - to była jego codzienność. Obaj chłopcy poznali się na dworcu Centralnym w Warszawie, w salonie gier. Razem zaczęli kraść i spędzać wolny czas, którego mieli pod dostatkiem. Takich jak oni jest zresztą na Centralnym znacznie więcej. I wszyscy mają podobne życiorysy: rozbite, patologiczne rodziny, kradzieże, rozboje na koncie, później poprawczak, a niekiedy już i więzienie. Od dzieciństwa zaniedbywani, niekochani, pozbawieni prawidłowych wzorców, wyrośli na ludzi, którym obce są uczucia wyższe, którzy żyją z dnia na dzień, bez ambicji, bez planów. Jeśli po drodze spotkają kogoś, kogo uznają za autorytet i obdarzą zaufaniem, kto okaże im zainteresowanie, sympatię, dobroć, potrafią niekiedy wyrwać się z zaklętego kręgu. Muszą jednak dostrzec sens swoich starań, szansę, nadzieję, uwierzyć, że można żyć inaczej. Nie jest to proste, zwłaszcza że łatwe życie kusi, imponuje, podoba się. Szybko zdobyte pieniądze są równie szybko przepuszczane, więc trzeba znowu kogoś okraść, napaść, pobić. Chwila refleksji nad takim życiem sprawia czasami, że młodzi podejmują próby samobójcze. Nawet nie z konkretnego powodu: po prostu odechciewa się im żyć. Statystyki dotyczące młodocianych przygnębiają. W 2004 r. nieletni podjęli 973 próby samobójcze, w tym 704 skuteczne. Popełnili oni 11 zabójstw i 3260 uszkodzeń ciała. Prawie 2200 nieletnich brało udział w bójce. Odnotowano 95 gwałtów, ponad 9, 5 tys. kradzieży z rozbojem i niemal 11 tys. kradzieży z włamaniem. Obaj bohaterowie reportażu, określający siebie mianem "królów życia", w trzy dni po zakończeniu zdjęć znaleźli się w areszcie śledczym pod zarzutem dokonania kradzieży z rozbojem. Grozi im za to od 2 do 12 lat więzienia.