Czupurek
Polska 1986
Akcja sztuki toczy się na rozgdakanym, rozgęganym podwórku pełnym drobiu. Najgłośniejsza w pierzastym towarzystwie jest zarozumiała Kwoka, która chce zmienić syna w złocistego bażanta.
Reżyseria:Barbara Borys-Damięcka
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Dla dzieci/Teatr dla dzieci
Czupurek w telewizji
Bożena Dykiel
jako Gęś
Teresa Lipowska
jako Indyczka
Zofia Merle
jako Kwoka
Krzysztof Kowalewski
jako Kogut
Adrianna Biedrzyńska
jako Przybłęda
Tadeusz Chudecki
jako Czupurek
Zofia Rudnicka
Choreografia
Benedykt Hertz
Scenariusz
Wojciech Głuch
Muzyka
Barbara Borys-Damięcka
Reżyseria
Tatiana Kwiatkowska
Scenografia
Opis programu
Spektakl, 60 min, Polska 1986 Autor: Benedykt Hertz Reżyseria i realizacja tv: Barbara Borys - Damięcka Muzyka: Wojciech Głuch Teksty piosenek: Agnieszka Osiecka Choreografia: Zofia Rudnicka Scenografia i kostiumy: Tatiana Kwiatkowska Występują: Bożena Dykiel (Gęś), Teresa Lipowska (Indyczka), Zofia Merle (Kwoka), Krzysztof Kowalewski (Kogut), Adrianna Biedrzyńska (Przybłęda), Tadeusz Chudecki (Czupurek), Cezary Morawski (Bażant złocisty), Magdalena Kuta (Ara de Kakadu), Grzegorz Wons (Wyżeł Murat), Zofia Rudnicka (Sroka), Barbara Winiarska, Maria Winiarska Znakomita, wielokrotnie nagradzana (m.in. "Złoty Ekran") inscenizacja znanej bajki Benedykta Hertza. Napisany w latach trzydziestych "Czupurek" początkowo cieszył się sporą popularnością, wystawiano go nawet na deskach "Reduty". Po wojnie nie miał szczęścia do teatru. Spektakl Barbary Borys - Damięckiej pozwolił na nowo "odkryć" walory tekstu Hertza, zarówno komiczne, jak i poważniejsze, niemal filozoficzne (wszak autor był z wykształcenia filozofem). Duża w tym zasługa świetnych aktorów, wielokrotnie sprawdzonych w rolach komediowych (Kowalewski, Merle, Dykiel). Prowadzeni wprawną ręką reżyserki sprawili, że "Czupurek" równie dobrze nadaje się do oglądania dla dzieci, jak i dla dorosłych. Akcja sztuki toczy się na rozgdakanym, rozgęganym podwórku pełnym drobiu. Rej w tym pierzastym towarzystwie wodzi zarozumiała Kwoka, której pycha jest wprost proporcjonalna do głupoty. Powodowana chorobliwą ambicją zamierza zmienić swego synka w złocistego bażanta. Tymczasem zahukany Czupurek ani myśli wojować z naturą. Całkowicie wystarcza mu grzebanie w śmietniku. Mama jednak jest nieubłagana. W jej imieniu Sroka zaczyna edukować kogutka i zmieniać jego wygląd, by upodobnił się do bażanciego ideału. Nie ma przy tym specjalnego znaczenia, że nauczycielka nigdy złocistego bażanta nie widziała. Obwiesza więc Czupurka świecidełkami, na łepek wkłada starą puszkę po sardynkach, przyczepia ogon ze starej miotły. Tę żałosną maskaradę przerywa niespodziewane pojawienie się na podwórku prawdziwego złocistego bażanta.