Dies Luctus - dni żałoby, dni smutku

Film dokumentalny relacjonujący niezwykłe chwile dramatu narodowego po katastrofie samolotu 10 kwietnia 2010 r. pod Smoleńskiem, z prezydentem Lechem Kaczyńskim na pokładzie i 95 towarzyszącymi mu osobami. Film ma za zadanie odtworzenie emocji, wzruszeń, jakie towarzyszyły nam w tamtych dniach. Ramy czasowe obejmują wydarzenia od 10 kwietnia do 22 kwietnia 2010 roku, czyli przylotu ostatnich trumien z ciałami ofiar katastrofy z Moskwy. W filmie wykorzystano materiały archiwalne TVP realizowane w dniach żałoby narodowej, które były oglądane przez miliony Polaków. Szczególnym walorem filmu są zdjęcia operatorów prezydenckich, którzy byli obecni przywszystkich uroczystościach związanych z żałobą narodową. O ile wielkie sceny historyczne realizowane w przekazie transmisyjnym TVP z uroczystości nadają charakter powagi narodowej żałoby, o tyle przekaz filmowy operatorów prezydenckich odsłania nam najbardziej intymne, emocjonalne obserwacje zdarzeń, widziane jak gdyby od wewnątrz(bliskie plany, zbliżenia na twarze, łzy) - kamera prezydencka była tam, gdzie inne kamery nie mogły wejść. Dodatkowym elementem wzmacniającym przekaz są archiwalne nagrania reporterów Polskiego Radia obecnych we wszystkich miejscach narodowej żałoby. Istotną rolę dramaturgiczną w kompozycji filmu - wobec braku narratora - odegrywa muzyka. Nie mniejszą rolę odegra reżyseria dźwięku, która stanowi samodzielną oś narracji. Film pozbawiony zupełnie komentarza współczesnego, mówić mają wyłącznie poruszające obrazy zarejestrowanew tamtych dniach. Jedyne sekwencje filmu dogrywane współcześnie to dwie końcowe etiudy operatorskie opisujące dwa miejsca pochówku ofiar katastrofy: pomnik na warszawskich Powązkach oraz sarkofag pary prezydenckiej w krypcie na Wawelu. Ostatnim ujęciem w filmie jest tablica z nazwiskami wszystkich ofiar tragedii smoleńskiejwmurowana w krypcie wawelskiej obok sarkofagu prezydenckiego.