Dom pod żaglami

Melancholijna opowieść o przemijaniu i nietypowym życiu na wodzie. Zygmunt Paprocki zakochał się w pływaniu, kiedy miał piętnaście lat. Zdobywał kolejne patenty, ale dopiero kiedy przeszedł na emeryturę, kupił jacht. Mała łupinka przez kilkanaście lat służyła mu za dom. Kiedy tylko czuł pierwszy powiew wiosennego wiatru, pakował rzeczy i wyruszał nad jezioro. Na jachcie mieszkał, spał, jadł to, co złowił. I tak przez poł roku. Aż do pierwszych mrozów. Dopiero wtedy żegnał się z żaglami i przeprowadzał do domu, gdzie i tak brakowało mu wody, żagli, stopy wody pod kilem. Kiedy powstawał reportaż, nasz bohater był już bardzo chory. W końcu pokonał go rak, ale jeszcze wypłynął, by opowiedzieć, co takiego jest w tym żeglowaniu. Na wodzie i przez życie.