Druga młodość czwororęcznych

Miał 13 lat, kiedy po przeczytaniu "Szatana z siódmej klasy" Kornela Makuszyńskiego postanowił zostać pisarzem. Kupił gruby zeszyt i przystąpił do tworzenia. Kiedy dotarł do 70. strony, stwierdził, że nie ma już o kim pisać, na wcześniejszych bowiem uśmiercił kolejno wszystkich bohaterów. Do dziś przechowuje ten dowód swej literackiej niedojrzałości. Pisarzem jednak został. Jest autorem powieści dla młodzieży przetłumaczonych na kilkadziesiąt języków, nowel, scenariuszy i dramatów. Edmund Niziurski, urodzony w 1925 roku w Kielcach, jest pisarzem, na którego książkach wychowuje się już trzecie pokolenie młodych czytelników. Zaczynał w latach 50., w okresie obowiązywania kanonów socrealizmu. Udało mu się jednak uniknąć i ideologicznej nachalności, i nieznośnego dydaktyzmu. Od pierwszej powieści, którą była wydana w 1954 roku "Księga urwisów", starał się pokazywać dzieciom co jest dobre, a co złe. Wprowadzał je w świat pełen tajemnic, lecz nie baśniowy: odsłaniał przed nimi poezję rzeczywistości dotykalnej, bliskiej, co więcej - małomiasteczkowej. I zawsze, jak sam mówi, powtarzał im, by nie tracili humoru, byli życzliwi dla bliźnich, zwalczali pesymizm, nie wstydzili się wyznawać prawdziwych wartości i nie kwestionowali tego, co można nazwać naturalnymi prawami człowieka. W filmie, którego tytuł nawiązuje do ekranizacja powieści Niziurskiego "Sposób na Alcybiadesa", pisarz opowiada o sobie i swoich pisarskich przygodach. O jego twórczości zaś i jej znaczeniu dla młodych odbiorców mówią jego wierni czytelnicy: Tomasz Kłoszewski, Andrzej Rychcik, Tomasz Kubikowski, Marcin Sendecki i Wojciech Tomczyk. Realizatorzy wykorzystali ponadto fragmenty zarejestrowanego na taśmie w 1968 roku wywiadu z Edmundem Niziurskim oraz filmów i spektakli telewizyjnych opartych na jego powieściach: "Wakacji z intruzami", "Niewiarygodnych przygód Marka Piegusa", "Tajemnicy dzikiego szybu" i "Tajemnicy starego ogrodu".