Fałszywy kadr

Wśród filmów historycznych znajdują się prawdziwe arcydzieła światowej kinematografii. Nie zawsze są to fabuły zgodne z historyczną prawdą, co nie wpływa jednak na ich klasę artystyczną. Zjawisko jest charakterystyczne dla kina radzieckiego z lat 20. i 30. Jego twórcy musieli podporządkować się wymogom bolszewickiej propagandy i często mijali się z faktami lub interpretowali je w bardzo tendencyjny sposób. Pomimo to ich filmy na trwałe weszły do kanonu światowego kina. Przykładem takiego dzieła jest "Pancernik Potiomkin" Siergieja Eisensteina. W czerwcu 1905 roku na jednym z największych okrętów carskiej marynarki wojennej, pancerniku "Kniaź Potiomkin Tawriczewski", wybuchł bunt. Jego echa dotarły aż do Odessy, miasta - portu, w pobliżu którego okręt stacjonował. 20 lat później radzieckie władze poleciły Siergiejowi Eisensteinowi zrealizować film o tamtych wydarzeniach, aby godnie uczcić rocznicę rewolucji 1905 roku. Reżyser miał w godzinę opowiedzieć o buncie marynarzy, który trwał 11 dni. Z jego filmu dowiadujemy się, że bezpośrednią przyczyną wybuchu buntu było zepsute mięso, na którym kucharz ugotował zupę dla marynarzy. Kiedy zorientowali się, co pływa w ich talerzach, odmówili jedzenia i zaczęli protestować. Wtedy do akcji zdecydowanie wkroczył kapitan. Zażądał aby ci, którym wojskowa zupa nie odpowiada, wystąpili z szeregu. W obliczu groźnego oficera niewielu odważyło się przyznać. Tych, co wystąpili, kapitan kazał postawić przed plutonem egzekucyjnym. Obecny na pokładzie pop - to ważne - nie wstawił się za nieszczęśnikami. Jednak do egzekucji nie doszło - żołnierze z plutonu odmówili wykonania wyroku. Wybuchła rebelia.