Gra miłości i przypadku

Znakomita ilustracja pojęcia, które od nazwiska francuskiego pisarza otrzymało nazwę "marivaudage" - na oznaczenie misternego spiętrzenia intryg, przebieranek, nieporozumień i miłosnych perypetii, nieodmiennie znajdujących pomyślne rozwiązanie w finale, wyrażonych nie wprost, lekko i dowcipnie, często z subtelną ironią. Spośród ok. 40 komedii, które pozostawił Pierre Marivaux (1688 - 1763), najbardziej znane są "Igraszki trafu i miłości" i "Pułapka miłości"; w Teatrze Telewizji błyskotliwą realizację znalazły "Zapis" i "Spór". Romansowe i romantyczne przygody pani i służącej oraz przybywającego z wizytą kawalera i jego lokaja, rozgrywające się w stylowych wnętrzach i kostiumach z epoki, dały współczesnym aktorom wspaniałą okazję do zabawy nadto wyszukanym sposobem bycia i wysławiania się bohaterów. Uroda i dobra prezencja, zdaniem panienki, w małżeństwie całkiem "zbędne powaby", służącej wydają się "zupełnie niezbędne"... Rozważanie przymiotów i przywar ewentualnych kandydatów na męża bez reszty pochłania śliczną Sylwię i jej rezolutną pokojówkę Lizettę. Tymczasem ojciec panienki przybiega z wiadomością, że wkrótce przybędzie jej narzeczony. Zapobiegliwy Orgon już dawno zaplanował to małżeństwo z ojcem Doranta, nie chce jednak zobowiązywać córki do posłuszeństwa. Sylwia zamierza poddać starającego się o jej rękę osobliwej próbie. Zamienia się rolami z pokojówką. Nie wie, że na podobny pomysł wcześniej wpadł Dorant, o czym jego ojciec listownie uprzedził przyjaciela. Znając tajemnicę i córki, i przyszłego zięcia Orgon spodziewa się przedniej zabawy. Nieśmiały, nieporadny w roli własnego lokaja Dorant wpada w osłupienie na widok ślicznej pokojówki. Bezustannie wodzi za nią zachwyconym wzrokiem, wzdycha i coraz bardziej żałuje, że sam sobie narzucił niefortunną maskę. Panienka w stroju pokojówki robi się coraz smutniejsza, a służąca w stroju markizy z coraz większym trudem opiera się ognistym i rubasznym zalotom lokaja przebranego za pana. Wszystkie serca biją coraz gwałtowniej - ku osobom, których kochać nie powinny. Pierwszy nie wytrzymuje napięcia wrażliwy, romantyczny Dorant. Wyznaje dziewczynie, którą nadal uważa za pokojówkę, że jest nie lokajem, lecz panem. Panienka przyznaje, że sercu, które pokochało bez względu na status wybranki, chciałaby odpowiedzieć równie gorącym uczuciem. Postanawia jednak poddać ukochanego jeszcze jednej próbie, a przy okazji dać nauczkę służącej, która nazbyt dobrze i chętnie wcieliła się w rolę markizy. Rozpętuje nową intrygę. Teatr, czas: 64 min, Polska 2001 Autor: Pierre Marivaux Przekład: Stanisław Hebanowski Reżyseria: Gustaw Holoubek Zdjęcia: Witold Adamek Aktorzy: Marian Opania (Orgon), Jacek Rozenek (Mario), Magdalena Wójcik (Sylwia), Artur Żmijewski (Dorant), Maria Seweryn (Lizetta), Grzegorz Małecki (Arlekin), Karol Urbański (Lokaj)