Kathleen Ferrier

Film dokumentalny o Kathleen Ferrier, przedwcześnie zmarłej wybitnej angielskiej śpiewaczce. Kathleen Ferrier (1912 - 1953) w dzieciństwie uczyła się gry na pianinie i śpiewała, jednak już w wieku czternastu lat zmuszona była podjąć pracę jako telefonistka w urzędzie pocztowym. Wyszła za mąż za urzędnika bankowego i przeniosła się do miasta Carlisle, gdzie udzielała się w życiu muzycznym społeczności. W 1937 roku wygrała prestiżowy Carlisle Festival - zdobyła pierwszą nagrodę zarówno w kategorii śpiewu jak i gry na fortepianie. Według anegdoty dodatkową motywacją dla niej był zakład z mężem (stawką był jeden szyling), który nie wierzył w jej zdolności muzyczne. Być może przez to niedługo później doszło do rozwodu. W wieku 25 lat Kathleen Ferrier wypłynęła na szersze wody muzyczne. Doskonaliła swój warsztat śpiewaczy, jej nauczycielami byli J. E. Hutchinson i Roy Henderson. W czasie drugiej wojny światowej udzielała wielu koncertów w Londynie i wielu innych miastach angielskich. Lubiła śpiewać popularne piosenki brytyjskie oraz dzieła najwybitniejszych kompozytorów, głównie niemieckich (Mahler, Brahms, Schumann, Schubert, Bach). Z własnego wyboru wcieliła się zaledwie w dwie role operowe - w 1946 roku zagrała główną rolę w operze kameralnej Benjamina Brittena "Gwałt na Lukrecji", w następnym roku wcieliła się w postać Orfeusza w słynnej operze Christopha Willibalda Glucka "Orfeusz i Eurydyka". Zmarła 8 października 1953 roku na raka piersi. Miała zaledwie 41 lat i była u szczytu sławy, wiadomość o jej chorobie nie była podawana do opinii publicznej, więc jej śmierć wywołała duży szok w środowisku muzycznym. Po jej smierci powstały fundacje jej imienia - jedna zbiera pieniądze na walkę z rakiem, druga przy współpracy z Royal Philharmonic Society przyznaje co roku nagrody młodym utalentowanym śpiewakom.