Laski - miejsce schronienia

Laski to miejsce, które z założonego przez hrabiankę Różę Czacką w 1921 roku Zakładu dla Ociemniałych, przekształciło się w ważny dla historii Polski ośrodek. W czasie II wojny światowej, kampanii wrześniowej, powstania warszawskiego, Laski czynnie uczestniczyły w ruchu oporu - udzielały pomocy rannym, zakonnice utworzyły szpital, udzielały schronienia ukrywającym się osobom pochodzenia żydowskiego, a na ich terenie działało Zgromadzenie AK Kampinos. Po roku 1945 osoby tworzące to miejsce wciąż działały opozycyjnie. Po 1944, a w szczególności po 1948 roku, służby starały się kontrolować wszelkieprzejawy działalności Ośrodka i związanych z nim środowisk. W trakcie rozpracowywania operacyjnego Zakładu dla Ociemniałych w Laskach, Służba Bezpieczeństwa uzyskała wiele informacji, które świadczą o tym, że miejsce to było ośrodkiem spotkań nie tylko o charakterze religijnym. Szukali tam wsparcia ludzie opozycji, zarówno ofiary (prymas Wyszyński), jak i kaci (Julia Brystygier). W Laskach bywali teżludzie kultury, spośród których wielu jest tam pochowanych: Jan Zawieyski, Antoni Słonimski, Halina Mikołajska, Marian Brandys, Stanisław Stomma, Jan Lechoń, Jacek Woźniakowski, a także politycy, uczeni i architekci. Laski działały dwutorowo - opiekując się ociemniałymi, co było podstawową działalnością ośrodka, współpracowanorównież z opozycją.