Latanie

Losy ludzi urodzonych przed wojną na kresach wschodnich do dzisiejszego dnia nie są zbyt bogato udokumentowane. A przecież kilka milionów ludzi nagle, z dnia na dzień, w warunkach uwłaczających ludzkiej godności, zostało wywiezionych gdzieś, gdzie przeżyć było niemożliwe. Okazało się jednak, że mimo nieludzkichwarunków, ludzie przeżyli i to często dzięki Rosjanom, Niemcom, Ukraińcom, których wcześniej zesłano w głąb Azji. Jerzy Terajewicz mając 17 lat interesował się lataniem. Udało mu się tuż przed wojną skończyć kurs szybowcowy pierwszego stopnia. W 1940 roku został wywieziony do Mandżurii. Przeżył, jak mówi, dzięki pomocy ludzi, którzy tam mieszkali. Został szoferem, co wówczas nie było wcale łatwe. Jeździł samochodem ciężarowym do granicy chińskiej. Jak wspomina, w zimie ciężarówki nie wracały do bazy, Kierowcy zostawiali zasypane śniegiem samochody i na własną rękę radzili sobie tak, jak każdy umiał. Miał szczęście, bo dostał się do armii gen. Andersa, gdzie był kierowcą. Ukończył także w Anglii kurs pilotażuwojskowego, ale nie był w boju, bo wojna się skończyła. W Anglii ukończył studia na wydzialemechaniki samolotowej i jako inżynier pracował. Stamtąd jako wybitny specjalista lotniczy został zaproszony do USA. Mieszkał w Teksasie. Pracował w wielu firmach przewozowych. Dziś po śmierci żony mieszka w Waszyngtonie.