Leksykon PRL

Kursokonferencja czyli kużnia kadr to odpoczynek połączony z socjalistycznym kształceniem, przyjemne z pożytecznym. Obozy były dla młodzieży, kursokonferencje dla starszego aktywu. Domy wczasowe, hotele, ośrodki kempingowe służyły i dla ciała i dla ducha. Po pływaniu i kajakowaniu latem czy saneczkowaniu i nartach zimą, aktywiści zasiadali w salach do tego przeznaczonych i słuchali wykładów z ideologii, socjologii, ekonomiki, psychologii, notowali i zabierali głos w dyskusjach. Aktyw polubił odpoczynek zespolony z pracą umysłową. A po seminariach - dyskusje w kameralnym gronie - na dancingu i w hotelowych pokojach, turnusowe związki aktywistów i aktywistek. Na cele szkoleniowe przeznaczano pokaźne fundusze. Toteż górskie i nadmorskie hotele miały stałą frekwencję przez okrągły rok. Jedna kursokonferencja wyjeżdżała rozśpiewanym autokarem i zaraz przyjeżdżała następna. Po powrocie do swych zajęć działacze partyjnych komitetów i zarządów związków młodzieży z energią wcielali w życie kolejne dyrektywy Komitetu Centralnego partii. Dotlenieni, opaleni i pełni wigoru aktywiści, jeszcze ze świeżymi wspomnieniami niedawnego turnusu szkoleniowego, podejmowali z wielkim oddaniem trud swojej jakże cennej i ważnej pracy politycznej. Można śmiało powiedzieć: Kursokonferencja była kuźnią kadr!