Magiczne oczy mistrza

Fragment ulicy naprzeciwko głównej bramy cmentarza. Od zawsze kamieniarskie zagłębie. Zakład na zakładzie, upiorne wystawki z setek nagrobków. Pyszne granity, wystawne marmury, bieda-lastryka. Często kicz, czasem wysmakowane formy, mat i glanc. Wszystko by schlebiać naszej próżności. Próżności tych, którzy tymczasem pozostają przy życiu. Mistrz kamieniarski musiałby chyba zwariować, gdyby miał tkwić całym sobą, całą swoją wyobraźnią, całym życiem, tylko w nagrobnych kamieniach. Mistrz Jerzy nie zwariował, bo zawsze miał coś jeszcze. Na przykład magiczne oczy... Bohater reportażu - Mistrz kamieniarski - prowadzi zakład pokoleniowy. Jego ojciec był Mistrzem już przed wojną, po nim fach już przejmuje jeden z synów. Nasz Mistrz jest absolwentem Wydziału Mechanicznego Politechniki Szczecińskiej ale fascynuje go technika w każdym przejawie. Szczególną miłością darzy stare radiowe odbiorniki, których setki zgromadził i powoli, powoli rekonstruuje... w wolnych chwilach oczywiście, bo na co dzień tnie i kuje kamień. Nawet sobie nie wyobrażacie, jakie rozmiary może mieć zwykła piła.