Muzykanci Gace z Radomskiego

Kapela Gaców działa w jednym z najciekawszych regionów Mazowsza, na północ od miasta Kolberga Przysuchy. Na mieszkańców tych stron mówiono Kajocy. Muzyka była tam zawsze pozytywnym szaleństwem, a improwizowane mazurki bardziej przypominały tańce derwiszów niż te znane z występów folklorystycznych. Piotr Gaca (ur. 1928) rozpoczął działalność muzyczną w końcu lat 1940. Później grali z nim bracia: Władysław harmonista i Jan bębnista, potem skrzypek. Szybko stali się popularni. Grali nawet trzy wesela po dwa dni w tygodniu. Tylko w piątki był odpoczynek. Nieprzespane noce, euforia, alkohol, chłody i tysiące papierosów ze zwijanego w gazetę kiepskiego tytoniu. Gra do upadłego, poty, spanie na klepisku w stodole, ale i euforie weselników, dziewczyny. Sytuacja jak u współczesnych gwiazd rocka. Władysław Gaca umiera w wieku 32 lat, w 1971 roku. To koniec kapeli w starym składzie. Piotr kupił synowi Stanisławowi harmonię i nauczył go na niej grać. Ten szybko zdobył uznanie weselników i zaczął chodzić na wesela z ojcem. Losy Jana Gacy potoczyły się inaczej. Piotr nauczył się grać na skrzypcach i został wolnym strzelcem - wynajmowanym na wesela przez harmonistów. Grywał z najwybitniejszymi: Józefem Porczkiem, Marianem Lipcem, Mieczysławem Kędzierskim. Bardzo cenili jego grę tancerze, uważając, że starannie wykańcza obery i nie podcina nóg w tańcu. Jan wychował wielu uczniów, w tym: Macieja Żurka, Ewę Grochowską, Mateusza Niwińskiego, Katarzynę Zedel, Marcina Drabika i wielu, wielu innych.