Nowy Jork według Głowackiego

Znany pisarz Janusz Głowacki, od lat mieszkający za oceanem, oprowadza widzów po "swoim" Nowym Jorku, fascynującej kontrastami, barwnej i różnorodnej metropolii, jednej z największych i najważniejszych na świecie. Wiedzie nas od Soho po Broadway, od Lower East Side po West End, gdzie ma swoje mieszkanie: przestronne, pełne światła i obrazów (Czeczot, Bożena Wahl) oraz plakatów do jego sztuk wystawianych w różnych krajach. Zatrzymuje się na chwilę w swoim ulubionym parku, gdzie spotyka znajomych Polaków, pokazuje pomnik ku czci ofiar zbrodni katyńskiej dłuta Andrzeja Gietyńskiego?????. W oczach Głowackiego Nowy Jork, a zwłaszcza Manhattan, jawi się jako średniowieczny zamek o ściśle zhierarchizowanej - mimo demokracji - strukturze, w którym władzę absolutną sprawuje pieniądz. To on otwiera każde drzwi, to on pozwala mieć za sąsiadów największe sławy świata kultury i sztuki, jeśli tylko ma się dość milionów na koncie, by móc sobie kupić apartament obok Woody Allena czy Martina Scorsese. To zresztą miasto, w którym "sukces i porażka chodzą ze sobą pod rękę", a "dobrej imitacji nieba towarzyszy całkiem realne piekło". Dlatego w Nowym Jorku trzeba być naprawdę silnym, żeby przetrwać. W Januszu Głowackim to miasto wyrobiło niezwykłą odporność: nauczył się czekać, przegrywać, podnosić się po upadku. Wielokrotnie słyszał, że artysta przybywający do USA ma średnio dwa lata, by odnieść sukces. Jeśli w tym czasie mu się to nie uda, to znaczy, że nie jest wart sukcesu. Bohater reportażu właśnie tyle czekał, by zaistnieć w tamtejszym świecie literackim. W filmie znalazły się wspaniałe ujęcia Manhattanu oglądanego z lotu ptaka, a także fragmenty rodzinnych archiwaliów z 11 września 2001 r. - kadry utrwalone ręką córki pisarza, Zuzanny. Nie zabrakło też archiwalnych migawek z premiery "Czwartej siostry" na Broadwayu w 2002 r.