Powidoki Marka Nowakowskiego

Słowo "powidok" zostało wymyślone przez malarza Władysława Strzemińskiego. Termin ten oznacza zamazany widok czegoś, po czym nie ma już śladu; czegoś, co pozostało w naszej świadomości i dzięki "mgłom pamięci" może zostać odtworzone. "Powidoki" to tytuł literackich tekstów Marka Nowakowskiego, który podczas wędrówek po współczesnej Warszawie odnajduje miejsca swojej młodości i pamiętających je ludzi, na nowo przeżywa związane z nimi doznania. Swą pierwszą wędrówkę Marek Nowakowski rozpoczyna od Fotoplastikonu w Al. Jerozolimskich. Tam w latach 50. zbierała się młodzież, by słuchać amerykańskich płyt z muzyką jazzową. Bohater wspólnie z Lechem Terpiłowskim, muzykiem jazzowym, wspomina czasy nietolerancji, kiedy młodzi ludzie słuchając jazzu czy ubierając się ekstrawagancko, tym samym próbowali przeciwstawić się komunistycznej władzy. Miejscem spotkań i dłuższych pogawędek była pobliska restauracja Dzik. Właśnie tam panowie prowadzą swą rozmowę.