Rozstrzelana miłość

Jerzy Kaszyński był żołnierzem AK. Po wojnie, jak wielu innych, próbował się ukryć przed bezpieką na tzw. ziemiach odzyskanych, na Dolnym Śląsku. Nadal działał w organizacji. Na przełomie 1945/1946 roku został aresztowany i osadzony w więzieniu w Wałbrzychu. Po brutalnym śledztwie, wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego skazany został na karę śmierci przez rozstrzelanie. Wyrok wykonano w Dzierżoniowie. Właśnie tam Kaszyńskiego i innych patriotów pochowano na cmentarzu. Jerzy Kaszyński miał wtedy 31 lat, a jego żona - 21. Została sama z miesięcznym dzieckiem i nie wiedziała, co tak naprawdę się wydarzyło. Dostała jedynie powiadomienie o wykonaniu wyroku, zaś miejsce pochówku było owiane tajemnicą. Nie szukała szczątków męża. Bała się, może też trochę uwierzyła w komunistyczną propagandę i w to, że mąż był "bandytą". Wyjechała z dzieckiem do Jarosławia, chcąc "zgubić ślad". Wyszła drugi raz za mąż, zmieniła nazwisko. Zaczęła życie od nowa. Jednak im szybciej mijał czas, tym mocniej powracała sprawa pierwszego męża. Po odzyskaniu niepodległości, na początku. lat 90. rozpoczęła starania o zatarcie wyroku i pośmiertną rehabilitację Jerzego Kaszyńskiego. Tak się też stało. Jednocześnie celem jej życia stała się chęć odnalezienia szczątków byłego męża.