Teatr Telewizji - Skowronek
Skowronek, Polska 1999
Zbudowany na koncepcie "teatru w teatrze" spektakl opowiadający o życiu Joanny d'Arc.
Reżyseria:Krzysztof Zanussi
Czas trwania:90 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Teatr/Spektakl teatralny
Teatr Telewizji - Skowronek w telewizji
Kinga Preis
jako Joanna
Piotr Garlicki
jako Cauchon
Bohdan Stupka
jako hrabia Warwick
Jan Prochyra
jako inkwizytor
Szymon Bobrowski
jako promotor
Paweł Kowalski
jako brat Ladvenu
Marek Denys
Montaż
Edward Kłosiński
Zdjęcia
Wojciech Kilar
Muzyka
Krzysztof Zanussi
Scenariusz
Andrzej Przybył
Scenografia
Ewa Przybył
Scenografia
Opis programu
Napisany w 1953 roku "Skowronek" to jeden z najważniejszych dramatów w dorobku francuskiego dramatopisarza Jeana Anouilha, a zarazem jeden z najlepszych utworów literackich, których bohaterką jest Joanna d ' Arc. (...) Joanna d ' Arc urodziła się około 1412 roku jako najmłodsza córka wieśniaka z Domremy. Trwała wówczas wojna międzyFrancją i Anglią, nazwana później przez historyków stuletnią. Zwycięstwo Anglików było niemal przesądzone, gdyż po ich stronie opowiedzieli się Burgundczycy. Traktat z Troyes z 1420 roku zabraniał delfinowi Karolowi prawa do korony. I właśnie w tym mniej więcej czasie młodziutka Joanna zaczęła słyszeć "głosy". Należały one - jak twierdziła - m.in. do św. Michała i nakazywały przerażonej analfabetce poderwać rodaków do walki oraz doprowadzić do koronacjinastępcy tronu. Po czym, wbrew wszelkiemu prawdopodobieństwu i rozmaitym przeszkodom, wszystko to się udało. Armia pod wodzą Joanny wyzwoliła Orlean, upokorzyła Anglików pod Patay, a do niedawna zagubiony i bezwolny delfinzostał królem Karolem VII. Bohaterska dziewczyna pragnęła kontynuować walkę, lecz świeżo upieczony monarcha był odmiennego zdania. W czasie bitwy pod Compiegne Joanna trafiła do burgundzkiej, a potem brytyjskiej niewoli. Anglicy przekazali ją z kolei sądowi inkwizycyjnemu w Rouen. Oskarżona o czary, rozpustę i herezję spłonęła na stosie, licząc zaledwie dziewiętnaście lat. Jean Anouilh zbudował fabułę "Skowronka" na koncepcie "teatru w teatrze". Osią intrygi jest proces, w czasie którego kluczowe fragmenty biografii oskarżonej są odgrywane, by dostarczyć sądowi dowodów jej winy bądź niewinności. Stwarza to intelektualny dystans do przedstawianych wydarzeń, niejako chroni widza przed emocjonalnym zaangażowaniem w akcję. Ten analityczny sposób uprawiania sztuki Krzysztof Zanussi uczynił fundamentem swej inscenizacji. Odgrywane są więc wyjątki z życiorysu Joanny, a także - bardzo wyraźnie - sam proces.