Tajemnice bieszczadzkiego worka

Dolina górnego Sanu zwana Bieszczadzkim Workiem, najdalej na południowy wschód wysunięty skrawek Polski to przed II wojną światową najbardziej zagospodarowana, a dziś najdziksza część Bieszczadów. Poznawanie tajemnic tej enklawy, oddzielonej od reszty Polski pasmem górskim przypomina odkrywanie śladów zaginionej cywilizacji. Cywilizacji, która uległa zagładzie pod koniec lat czterdziestych XX wieku. Przed II wojną światową w dolinie górnego Sanu istniały ludne wsie zamieszkałe głównie przez karpackich górali Bojków. Rozwijał się przemysł drzewny, górskie szlaki przemierzały kolejki wąskotorowe. W owych czasach turyści bardzo rzadko docierali do modnych dziś miejscowości, takich jak Ustrzyki Górne czy Wetlina. Najbardziej znanym kurortem były Sianki (wielki ośrodek wczasowy położony u źródeł Sanu, w którym jednocześnie mogło wypoczywać kilka tysięcy osób). Zbudowano tu hotele, schroniska, a nawet skocznie narciarską i tor saneczkowy. W Siankach wypoczywał m. in. Józef Piłsudski. Po klęsce wrześniowej dolina została podzielona wzdłuż rzeki San. Przebiegała tu granica sowiecko - niemiecka. Ten podział utrzymał się do dziś. Część wschodnia doliny należy obecnie do Ukrainy, a zachodnia do Polski. W latach 1944 47 mieszkańcy naszej części zostali wysiedleni. Większość domostw, cerkwi i zakładów zniszczono. Na wiele lat dolina opustoszała.