To nie koniec świata

Poprzez historię dwójki dzieci Henryczka i Oli, pokazano pracę Warszawskiego Domowego Hospicjum Dziecięcego. Instytucja, która na co dzień opiekuje się około 40 dziećmi terminalnie chorymi. Celem reportażu jest pokazanie niezwykłej postawy rodziców Henryczka, którzy mimo śmiertelnej choroby syna, starali się cieszyć każdym dniem jego życia. Równocześnie chcemy pokazać naszym widzom, gdzie w podobnych sytuacjach mogą szukać pomocy, jak działają hospicja dziecięce. Komentarze pani psycholog pokazują również, jak poradzić sobie w takich sytuacjach. Cytat jednego z lekarzy pracujących w hospicjum: od pacjentów, którzy w każdej chwili mogą umrzeć uczę się dziękować za to, że żyję. Nie sposób się z tym nie zgodzić, bo choć słowo hospicjum jednoznacznie kojarzy się ze śmiercią, dla wielu jest to szkoła, która uczy jak prawdziwie żyć.