Ździebełko ciepełka

Dom, w którym wychował się Janusz Strobel, był przesiąknięty muzyką: ojciec chórmistrz, matka pianistka i dwaj bracia muzycy. Najmłodszy Janusz, na przekór rodzinnym genom, postanowił zająć się rzeźbą i malarstwem. Trzykrotnie zdawał do ASP i trzykrotnie, na szczęście, został odrzucony. A ponieważ od dzieciństwa uczył się - pod presją umuzykalnionej familii - gry na skrzypcach, fortepianie i gitarze, z pokorą powrócił do instrumentów. Skrzypiec nigdy nie lubił, fortepian też nie był jego pasją, ale w grze na gitarze robił błyskawiczne postępy. Z brawurą zaliczał najlepsze kluby muzyczne Wybrzeża, gdzie mieszkał, występował nawet z Włodzimierzem Nahornym. To za jego namową młody Strobel zdał eksternistyczny egzamin przed komisją kwalifikacyjną i został zawodowym muzykiem. Grywał w Piwnicy Wandy Warskiej, w Klubie ZAKR, wielkie sukcesy odnosił w duecie z Henrykiem Alberem. Bardzo często koncertuje za granicą, a w kraju nagrywa, pisze muzykę i występuje. Z okazji 25-lecia pracy artystycznej Janusza Strobela 9 grudnia 1994 r. w Studiu S1 Polskiego Radia odbył się koncert z udziałem publiczności. Złożony w całości z kompozycji jubilata, był przekrojowym przeglądem jego twórczości, od utworów dawnych po najnowsze, stworzone specjalnie na tę uroczystość. Wszystkie zaprezentowane kompozycje zostały od nowa zaaranżowane. Pierwszą część koncertu wypełniły głównie utwory instrumentalne w wykonaniu Janusza Strobla i jego zespołu (Mariusz Bogdanowicz - kontrabas i Piotr Biskupski - perkusja) oraz Polskiej Orkiestry Radiowej pod dyrekcją Krzesimira Dębskiego. W drugiej części najpopularniejsze kompozycje Janusza Strobla do tekstów m.in. Mariana Hemara, Jonasza Kofty i Wojciecha Młynarskiego wykonali ulubieni soliści jubilata: Ryszard Rynkowski, Marian Opania, Justyna Sieńczyłło, Katarzyna Skrzynecka, Dorota Miśkiewicz, Zuzia i Basia Jagodzińskie.