Zwingli - w hołdzie szwajcarskiemu reformatorowi

Zwingli dał początek reformacji szwajcarskiej, która rozwijała się mniej więcej równocześnie z reformacją wittenberską. Oba te ruchy reformacyjne oparły się o wspólną podstawę, o Pismo Święt, podniosły hasło powrotu do pierwotnego, apostolskiego chrześcijaństwa, dodawały sobie wzajemnie bodźca w walce z średniowiecznym porządkiem kościelnym. Każdy z obu tych ruchów szedł własną drogą i doszedł do tak dalece innych rezultatów. Godnym kontynuatorem myśli Zwinglia został Henryk Bullinger, który był prawą ręką Zwingliego w jego ostatnich latach. Zwingli, żegnając się przed bitwą pod Kappel ze starszyzną Zurychu, wskazał go jako swego ewentualnego następcę. Mówili też potem mieszczanie zuryscy: "Nie umarł Zwingli, żyje w Bullingerze". Spod pióra Bullingera wyszła w roku 1564 najważniejsza (obok KatechizmuHeidelberskiego) księga symboliczna Kościoła reformowanego: Drugie Wyznanie Helweckie". 6 listopada 2019 roku podczas konferencji w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej przedstawione zostały postulaty dzieła Urlicha Zwinglego, jego najważniejsze tezy dotyczące kościoła, religii, życia. Chcemy pokazać, jak następcyreformatora rozumieją jego dzieło, w czym zasłużył się w rozwoju reformacji i ruchu protestanckiego na świecie i Polsce.