"Glow" sezon 2. [RECENZJA]. Harvey Weinstein i Time's Up na VHS. Jak oceniamy powrót wrestlerek na ring? [WIDEO+ZDJĘCIA]

"Glow" to jeden z moich ulubionych seriali ubiegłego roku. Oglądanie pierwszego sezonu było dla mnie dziką przyjemnością! No bo co tu dużo... pisać, opowieść o dziewczynach z wrestlingowego ringu była powiewem świeżości i oryginalności na serialowej scenie. W uroczo kiczowatej fabule można było doszukać się inteligentnej, nostalgicznej historii — świetnie poprowadzonej i zagranej, a przez to idealniej na letnie wieczory.

Sukces pierwszego sezonu spowodował, że twórcy pokusili się o kontynuację losów wrestlerek. W drugim sezonie zapaśnicze widowisko Sama dostaje w końcu swój czas antenowy, a dziewczyny zostają lokalnymi celebrytkami. Są listy od fanów, ale jest też rywalizacja. Emisja programu w telewizji wiąże się przecież z walką o słupki oglądalności — każdy ma swój pomysł na show, a to nieuchronnie prowadzi do wewnętrznych konfliktów między zawodniczkami, twórcą i producentami oraz szefem stacji.

Iskrzy więc przez cały sezon nie tylko na ringu i sali treningowej, ale również w życiu prywatnym bohaterek i bohaterów serialu. Sporo dzieje się w wątku Sama (Mark Maron), który próbuje odbudować relację z nastoletnią córką Justine (Britt Baron). Cherry Bang (Sydelle Noel) zdecydowała się opuścić ring i przyjąć rolę w serialu, a jej miejsce zajmuje Yolanda (Shakira Barrera). Spór między boginiami wrestlingu narasta po tym, jak Ruth (Alison Brie) przespała się z mężem Debbie (Betty Gilpin). W odwecie ta druga załatwia sobie posadę producenta, choć jej głos w męskim gronie nie zawsze jest słyszany.

Dziewczyny jednak coraz śmielej sobie poczynają - są dumne z tego, czym się zajmują i chcą być traktowane z szacunkiem. Swój czas dostaje m.in. Kia Stevens, czyli serialowa The Welfare Queen, która początkowo czuje się nieswojo, gdy jej syn studiujący na prestiżowej uczelni odkrywa, czym zajmuje się jego matka. Kobieta buduje jednak swoją siłę i pewność siebie w zderzeniu z rasistowskimi komentarzami.

W jednym z najbardziej feministycznych seriali ostatnich lat trudno było nie odnieść się bezpośrednio do kwestii seksualnych nadużyć. Twórcy garściami czerpią z głośnych w ostatnim czasie wydarzeń — ruchu #MeToo i kampanii Time's Up. W połowie 2. sezonu "Glow" jedna z bohaterek zostaje wezwana na spotkanie z serialowym odpowiednikiem Harvey'a Weinsteina. Ma być kolacja i rozmowa na temat dalszego rozwoju kariery – jaki jest finał pozornie niewinnego spotkania? Tego tutaj nie zdradzę.

Od początku mocną stroną kolorowego serialu Netflixa były kreacje aktorskie i to się w 2. sezonie "Glow" nie zmienia. Szkoda jedynie, że potencjał niektórych postaci nie został w pełni wykorzystany. Mimo dziesięciu odcinków brakuje miejsca na rozwinięcie wątków osobistych. Oprócz Debbie, w serialu ze świecą można szukać bohaterki, którą możemy tak dobrze poznać, a nawet się do niej przywiązać.

Historia zawodniczek wciąż ocieka brokatem i ubrana jest w lateksowe gatki, a stylistyka lat 80. jest wręcz przytłaczająca. Jednak największym problemem 2. sezonu "Glow" jest to, że staje się on momentami nużący i zwyczajnie przegadany. Siłą "Glow" jest jednak umiejętność twórców w łączeniu komediowej lekkości z dramaturgią. Nowy sezon "Glow" nie odstaje od poprzedniego, serial absolutnie nie stracił na jakości, ale oczekiwałam po nim jednak czegoś więcej.

Adriana Słowik