"Pod słońcem Toskanii". Koniec związku może być początkiem czegoś pięknego... [RECENZJA]

Jako naród zakompleksionych patriotów tropiliśmy i wciąż tropimy ślady polskości w świecie. A w hollywoodzkiej fabryce snów przede wszystkim. Z tego powodu swego czasu premiera „Pod słońcem Toskanii” stała się nad Wisłą wydarzeniem rozdmuchanym ponad miarę. Jednak niewielu interesowała odtwórczyni głównej roli Diane Lane.
W tej sympatycznej choć niezbyt skomplikowanej historii gra amerykańską pisarkę, która po rozwodzie wyjeżdża na wycieczkę do Toskanii i kierowana odruchem serca kupuje zrujnowany stary dom w małej mieścinie. Po początkowych perypetiach związanych z adaptacją do nowych warunków i remontem, rozpoczyna nowe, w efekcie o wiele lepsze życie. Dla nas ważniejszy od Lane był Paweł Szajda, przystojny 20-latek, grający drugoplanową rolę polskiego robotnika. Proszę, nasz rodak daje sobie radę nawet w Hollywood! Szajda gwiazdą fabryki snów nie został, ale ciężko pracował, co przyniosło efekty – choćby rola w głośnym serialu „Generation Kill: Czas wojny” (2008). Jednak większą karierę aktor robi w Polsce: zagrał u boku Krystyny Jandy w „Tataraku” (2009) Wajdy i w „Wygranym” (2011) Saniewskiego.

Warte refleksji jest też finansowe tło „Pod słońcem Toskanii”: na początku XXI wieku dolar miał taką moc, że za niewielką sumę, można było kupić kilkusetletni dom w Europie, doprowadzić go do porządku i podziwiać niepowtarzalne widoki i lazur toskańskiego nieba. W 2007 roku wydawało się, że taki los może się stać udziałem także naszych pisarek (po i przed rozwodem). Niestety, bańka finansowa pękła, a wraz nią marzenia wielu Polaków, także tych niepiszących.

Piotr Radecki

Komedia amer.-wł. 2003, reż. Audrey Wells

"Pod słońcem Toskanii"

WRÓĆ DO PROGRAMU TV