"Raj: Miłość". Zagubieni ludzie w zglobalizowanym sztucznym świecie [RECENZJA]

„Raj: Miłość” to pierwsza część trylogii, którą dopełniają filmy „Raj: Wiara” oraz „Raj: Nadzieja”, pokazujące zagubionych ludzi w zglobalizowanym sztucznym świecie oferującym jedynie erzac. Teresa (znakomita Margarete Tiesel) jest typową frau w średnim wieku, dla której wakacyjny wyjazd do kurortu w Kenii jest szczytem wyrafinowania. Leci tam, by zakosztować „afrykańskiego raju”. Początkowo nerwowym śmiechem zażenowania zbywa propozycje bardziej doświadczonej przyjaciółki, by zafundowała sobie romans z młodym, przystojnym Kenijczykiem. Jednak wkrótce postanawia spróbować. Jej partnerem staje się Munga (Peter Kazungu)...

Seidl w swoich filmach jest bezlitośnie okrutny, czasami wręcz brutalny. Wszystko jest tu fałszywe: począwszy od wioski dla turystów, przez folklor, pamiątki, rozmowy, a na uczuciach skończywszy. Można się zastanawiać czy ten piękny ocean, którego szum wypełnia wszystko, jest prawdziwy. Samotna Teresa doskonale widzi tę sztuczność, ale mimo desperacko angażuje się emocjonalnie w związek z czarnoskórym kochankiem, szukając choćby odrobiny ciepła i uczucia, których tak jej brakuje w normalnym życiu. Zgadza się nawet na upokorzenia, których doznaje. Z drugiej strony są młodzi Kenijczycy polujący na „sugar mamy” (tak nazywają białe turystki sponsorujące ich w zamian za usługi seksualne) i bez skrupułów je wykorzystujący. Są nachalni, opętani żądzą pieniędzy dla których zrobią prawie wszystko: – Jesteście siebie warci – zdaje się mówić reżyser.

Piotr Radecki

"Raj: Miłość" w tv

WRÓĆ DO PROGRAMU TV