"Piąta władza". WikiLeaks w służbie popkultury [RECENZJA]

Film Billa Condona, jednego z najbardziej wszechstronnych, ale i od pewnego czasu najbardziej nijakich hollywoodzkich twórców, to opowieść o powstaniu i działaniu WikiLeaks. W centrum uwagi nie jest Julian Assange, ale jego współpracownik i przyjaciel Daniel Domscheid-Berg. To głównie jego oczami oglądamy początki portalu, którego zamiarem było ujawniać największe przekręty wielkich tego świata. A potem ujawnił za dużo, co zresztą filmowy Berg krytykuje, motywując, że zdradzanie tajemnic państwowych narazi wiele osób. Pomimo jasno sformułowanej tezy, film mimo wszystko skłania widza do zastanowienia się nad moralnym aspektem upubliczniania informacji, nad wolnością słowa i swych praw, nad ochroną prywatności itp. zwłaszcza w dobie, być może nieuchronnego, uszczelnienia granic Unii Europejskiej. Przede wszystkim jednak „Piąta władza”, choć jej akcja toczy się przed monitorami komputerów, jest thrillerem, a ku uciesze widzów spragnionych sensacji, dorzucono tajnych agentów i scenki z zamachami w różnych częściach świata.

Julian Assange osobiście mailował do grającego go Benedicta Cumberbatcha, odradzając udział w „Piątej władzy”: Assange jest ścigany, film finansowali Amerykanie, można się było spodziewać, że trudno będzie o rzetelność. Sam zainteresowany nazwał film wprost: kiepska propaganda szkalująca jego osobę. I pewnie ma sporo racji – w tej chwili nie mógł raczej powstać wiarygodny obraz na jego temat, minęło za mało czasu, on wciąż jest na celowniku, rząd USA storpedowałby projekt godzący w interesy państwa…

Nie ma więc sensu rozpatrywać obrazu Billa Condona jako biografii – należy go raczej potraktować jako całkiem sprawnie nakręconą opowieść szpiegowską z wątkami biograficznymi i z porcyjką dreszczyku, czasem zbyt rozwlekłą, ale dającą się obejrzeć.

Beata Cielecka

"Piąta władza"

WRÓĆ DO PROGRAMU TV